Farzedelim elimizdeki, çok fazla (~1,5 mm s.) içbükey haline gelmiş aletle sadece merkezi çok az çukurlaştırılmış (hogging) aynayı, alet üste (TOT) çalışıyorsunuz! Yani iki içbükey yüzey...
Yüzey uyumu oturumu (SCS) sırasında aletin en çok (MAX) ve sadece kenarları ile aynanın uygulanan harekete göre merkezindeki küçük bir bölümü hariç tamamı biraz (MIN) aşınırken, SCS sonlarına doğru gittikçe ayna merkezine temas etmeyen dairenin çapı küçülür.
Yüzey uyumu sağlandığında da ayna çok az (1/6 s.), alet en fazla (1/3 s.) aşınırken temas etmeyen yüzey kalmaz. SCS sonrası cilalama oturumuna geçilir. Uygun zaman ise merkezdeki aşınmayan bölge nokta halini aldıktan (pat diye olmuyor, ileride açıklayacağım) hemen sonraki andır.
Kuramsal olarak durum bu çünkü denedim ve gördüm. Ama hala deneyerek netleşmesi gereken taraflar var. Mesala hangi sagitta değeriyle başlanmalı veya bunun bir önemi var mı? Cilalama sırasında düzleşen ayna tekrar çukurlaşır mı veya bunun olmaması için TOT&MOT uygun oranlarda çalışılmalı mı?
Denemeye gerek olmayan taraf ise alışık olduğumuz kaba ve ince aşındırma süreçleri! Burada grid değişimini, ayna merkezinde azalan ve aşınmayan bölgenin küçülme ivmesi belirliyor. Ama kuramsal açıdan çap küçüldükçe ivme artsa da uygulamada grid değerleri büyüdükçe aşınmayan bölgenin çapının küçülme hızı aynı kalıyor. Hatta daha yavaş çünkü temas yüzeyi artıyor.
